Οι οικογένεια Νουκάκη

Ο Μανώλης Νουκάκης παντρεύεται με την Ειρήνη Κατσούγκρη, χαϊδευτικά Ριρίκα, και αποκτούν έναν γιό, τον Αντώνη. 

Για ένα μεγάλο διάστημα, έως τα μέσα της δεκαετίας του ‘70 η οικογένεια διαμένει σε χώρο εντός του Βυζαντινού Μουσείου, ο οποίος ανακαινίστηκε και διαμορφώθηκε κατάλληλα. Οι συχνές αποστολές σε διάφορα μέρη της Ελλάδος αναγκάζει την οικογένεια να ζει κάποια διαστήματα χώρια. Όμως το ΒΧΜΑ εκτός από μουσείο εκείνη την περίοδο ήταν ένας χώρος που έσφυζε από ζωή και αποτελούσε χώρο συνάντησης καλλιτεχνών αλλά και σημείο αναφοράς για τους συντοπίτες του Νουκάκη αλλά και των συναδέλφων του που κατέφθαναν στην Αθήνα.  Στο προσωπικό φωτογραφικό του αρχείο απαθανατίζονται στιγμές της καθημερινής ζωής της οικογένειας, τα γλέντια με τους συναδέρφους, τα παιχνίδια των παιδιών.

Ο Νουκάκης ατύχησε να δει να πεθαίνουν πρόωρα τόσο η πρώτη του γυναίκα, όσο και ο αγαπημένος του γιος που και αυτός ήταν συντηρητής του Υπουργείου Πολιτισμού. Στην ποίηση και το στοχασμό βρίσκει διέξοδο και εκφράζει αυτά που δεν μπορεί να ξεστομίζει στις χαρμολύπες του….

Στις χειρόγραφες σημειώσεις του θυμάται… «Πέρασε προχθές ο γιος μου ο στρατιώτης. Έμεινε μόνο μια βραδιά στο σπίτι. Έτσι ήρθε ξαφνικά και αναπάντεχα. Τον έστειλαν από το Γύθειο στης Θράκης κατά κει τα μέρη τ’ ορφανό. Ω Θεέ μου. Πόση χαρά μου έδωσε η παρουσία του εδώ στο αραχνιασμένο σπίτι. Η δόλια η καρδιά μου σκίρτησε. Νόμισα προς στιγμή ο δυστυχής (μα προς στιγμή) πως όλα εδώ ήταν όπως πρώτα που η μάνα του ζούσε…».