Το γεροντικό στύλ

Η μείωση της όρασης του Μανώλη Νουκάκη και στο τέλος της ζωής του η απώλειά της, επιβάλλουν κατά κάποιο τρόπο την αφαίρεση στα έργα της τελευταίας καλλιτεχνικής περιόδου. Έτσι, «αναδιατυπώνει» σε ξύλο ως επί το πλείστον τα θέματα που τον απασχολούσαν όταν ήταν μικρός, τότε που στο χωριό του στις πλαγιές του Ψηλορείτη σκάλιζε μορφές στην πέτρα και στο ξύλο. Ο άνθρωπος, τα ζώα, τα στοιχεία της φύσης απεικονίζονται διατηρώντας μόνο τα πιο ουσιαστικά στοιχεία των μορφών, χρησιμοποιώντας σχηματοποιημένες φόρμες, γεωμετρικά σχήματα και σύμβολα.

Ο Μανώλης Νουκάκης πεθαίνει στην Αθήνα στις 17 Νοεμβρίου του 2010 σχεδόν τυφλός. Την επομένη ετάφη στην λατρευτή γενέτειρά του στις Κουρούτες.

Στο γραφικό Κοιμητήριο των Κουρουτών, νοτιοδυτικά του σπηλαιώδους παλαιού ναού του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου, βρίσκεται ο οικογενειακός τάφος του Μανώλη Νουκάκη, ο οποίος διαμορφώθηκε γύρω στα 1980 από τον ίδιο και εμφανίζει την μορφή παλαιοχριστιανικού Αρκοσολίου. Είναι αξιοσημείωτο, ότι το αρκοσόλιο και τα ψηφιδωτά, έργα της τελευταίας περιόδου της ζωής του, έγιναν όταν πλησίαζε περίπου τα ενενήντα έτη και το φως του είχε αισθητά ελαττωθεί... γι' αυτό και το έργο δεν θα ολοκληρωθεί...